خوابگاه های خودگردان دختران، پاتوق جوانان معتاد

به گزارش خبرنگاراجتماعی خبرگزاری برنا، این روزها صفحات روزنامه ها را که ورق می زنی با تبلیغات خوابگاه های خودگردان مواجه می شوی، درخیابان های شهر هم که راه می روی تو را به حضور در خوابگاه های خودگردان ترغیب می کنند، غافل از آنکه خوابگاه هایی که قرار است مامنی برای استراحت و آرامش  جوانان کارمند و دانشجو شود، در برخی موارد  به دلیل شرایط نامساعد محیط و نابه سامانی تبدیل به محیطی تنش زا برای ساکنان آن شده است، محیطی که آبستن بسیاری از ناهنجاری های اجتماعی از جمله اعتیاد است .

سارا یکی از افرادی است که به دلیل شرایط نابه سامان این خوابگاه ها چندین بار خوابگاه  خود را تغییر داده است، او دراین باره به خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا می گوید: دربیشتر خوابگاه ها  موادمخدر مصرف می شود واین موضوع باعث شده خیلی ها زندگی شان را از دست بدهند.

او با بیان اینکه بچه های خوابگاه ازهمه شهرها هستند اما بیشتر آنها از شهرهای اطراف به تهران آمده اند،ادامه می دهد: تعداد نفرات در هر اتاق بستگی به هزینه پرداختی دارد، در هر اتاق از 4 تا 10 نفر می توانند حضور داشته باشند، البته تعداد نفرات در خوابگاه های دولتی و خصوصی متفاوت است و بستگی به مبلغی که بابت کرایه می پردازی هم دارد، کمترین مبلغ برای اتاق از 300 هزار تومان شروع می شود.

مریم دانشجوی دیگری است که با اشاره به اینکه بیشتر خوابگاه هایی که تجربه کرده است با معضل اعتیاد مواجه بوده اند، اظهار می کند: در این خوابگاه ها همه نوع موادی استفاده می شود که بیشتر روان گردان به  ویژه علف و ماریجوانا هستند، حتی بارها مصرف و تجربه مواد به من پیشنهاد شده است که این موضوع به شدت آزارم می دهد.

در این میان اکرم که کارمند یک شرکت خصوصی است و مدتی از یکی از شهرهای جنوبی به تهران آمده است  تاکید می کند :مصرف کنندگان مواد از راه دوستی  و استفاده از تنهایی دیگر هم خوابگاهی ها و... موفق می شوند دیگران را به دام اعتیاد بکشانند و بعد از مدتی هم فرد معتاد شده زندگی ، شغل و حتی در مواردی خانواده خود را از دست می دهد.

نبود نظارت بر خوابگاه های خودگردان خصوصی

براساس این گزارش مصرف مواد مخدر درخوابگاه های خودگران غیردولتی بیشتر است زیرا برآنها نظارت چندانی نمی شود ، البته نمی توان همه خوابگاه های غیر دولتی را در این گروه جای داد، اما از آنجایی که نظارت در خوابگاه های دولتی زیاد است، امکان مصرف مواد وجود ندارد یا بسیار کم است.

سارا با اشاره به اینکه در خوابگاه هایی که مصرف مواد شیوع دارد، معمولا متصدی خوابگاه یا متوجه این موضوع نمی شود یا خیلی موضوع را جدی نمی گیرد، اضافه می کند: معتادان موادشان را از بیرون خوابگاه تهیه می کنند و به داخل خوابگاه می آورند وهزینه آن هم بستگی به نوع مواد مصرفی دارد که برخی شاغلند و  با دستمزد خود آن را می پردازند و برخی نیزپول این مواد را از طریق خانواده تامین می کنند.

وی درباره نظر افراد سوءمصرف کننده نسبت به مصرف مواد مخدر به ویژه علف می گوید: آنها معتقدند وقتی کشورهای اروپایی مصرف این مواد را آزاد  کردند پس هیچ ضرری ندارد، البته اگر مصرف تفریحی باشد.

بیشتر سوءمصرف کنندگان مواد مخدر برای مصرف خود بهانه های مختلفی را مطرح می کنند، و غالب آنها نیز گمان می کنند که این مصرف تفریحی بوده و تاثیری در حال و روز آنها نخواهد داشت در حالیکه با گذشت مدتی چشم باز می کنند و متوجه می شوند مصرف مواد مخدر، ریشه زندگی شان را خشکانده است و همان علف که از نظر آنها ماده ای بی ضرر است چنان آسیب جبران ناپذیری بر جسم و ذهنشان گذاشته است و چنان روحشان را به قهقرا برده است که ریشه زندگی شان خشک و برهوت شده و هیچ آینده  امیدبخشی در انتظارشان نیست.

 از سوی دیگر در نبود نظارت درست و دقیق بر محیط خوابگاه های پسرانه و دخترانه، جوانان که سرمایه های اجتماعی جامعه بوده اما به دلیل کم تجربگی یا کم صبری نسبت به مشکلات زندگی ممکن است به بلای اعتیاد دچار شوند بدون آنکه هیچ نجات دهنده ای داشته باشند لذا بهتر مسئولان این محیط های پر از شور و نیاز جوانان را بیش از پیش مورد نظارت قرار داده و در این اعمال نظارت از مباحث روانشناسی و مددکاری نیز استفاده کنند تا مبادا با برخوردی اشتباه جوانان را به سوی اشتباهات پررنگ تر سوق دهند و از طرفی دیگر با علاج واقعه قبل از وقوع، جلوی تباهی زندگی آیندگان جامعه را بگیرند.

در کنار همه این ریشه یابی ها نکته مهمی که مورد بی توجهی پررنگ قرار گرفته است نظارت بر فضای خوابگاه های خودگردان خصوصی است که به تدریج درحال تبدیل شدن به پاتوق رفتارهای بزهکارانه است .